شمشیری که بر گلوی تو آمد...

 هرچیز و همه چیز را در کائنات...

        به دوپاره کرد:

هرچه در سوی تو، حسینی شد ...

     ودیگر سو،یزیدی...

   اینک ماییم و سنگ ها ...           

    ماییم و آب ها  ...   

 درختان ، کوهساران، جویباران، بیشه زاران 

   که برخی یزیدی

    وگر نه حسینی اند...

  خونی که از گلوی تو تراوید...

  همه چیز و هرچیز را در کائنات

دوپاره کرد...

 در رنگ!

اینک هرچیز یا سرخ است

   یا حسینی نیست...